«مهندسی انتخابات» اصطلاح آشنایی است که طی سال‌های گذشته در رسانه‌های بیگانه رواج یافته است؛ رسانه‌هایی که برای اعتبارزدایی از مردم‌سالاری دینی حاکم که بطور میانگین هر سال یک انتخابات در جمهوری اسلامی برگزار کرده است، حاکمیت را به مهندسی انتخابات متهم می‌کنند.
جریان اصلاحات با یک تناقض بنیادین در مورد مشارکت حداقلی یا حداکثری وارد عرصه‌ی انتخابات شد و پس از کش‌وقوس‌هایی، در یک دور باطل بین مشارکت محدود یا فعال، سردرگم ماند، تا جایی که همچنان در مورد چگونگی مشارکت به اجماع نرسیده است و این سؤال مطرح است که آیا انتخابات 92 پایان عمر سیاسی اصلاحات را رقم خواهد زد؟
چرا آقای روحانی به مردم نگفت که او در مذاکرات به غربی‌ها قول داده بود که برنامه غنی‌سازی ایران را تعطیل نگه‌دارد و در واقع به‌ازای این موضوع اروپایی‌ها پذیرفتند از ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خودداری کنند؟
حداقل سه سناریوی کلی برای جریان اصولگرا قابل تصور است: تلاش برای ائتلاف و رسیدن به یک نامزد اصولگرا .حضور متکثر نامزدهای انتخاباتی در صورت نبودن رقیب جدی و عدم امکان رسیدن به ائتلاف و حضور متکثر نامزدهای انتخاباتی در هر صورت.

صفحات