جنایات روزافزون و تکان‌دهنده جبهه «النصره» بیش از آنکه بر نگرانی‌های مردم سوریه بیفزاید، برای حامیان تروریست‌ها دردسرآفرین شده و آن‌ها را نگران ساخته است. رفتار تروریست‌های النصره در هفته‌های اخیر، حاکی از آن است که آن‌ها رفته‌رفته از خط‌مشی کارگردانان پشت صحنه فتنه‌انگیزی در سوریه فاصله گرفته و به گروهی یاغی تبدیل شده‌اند که مصالح حامیان تروریست‌ها را در نظر نمی‌گیرند. خودمختار و خارج از چارچوب عمل کردن تروریست‌های النصره، این نگرانی را ایجاد کرده که در حال تبدیل شدن به گروهی مانند طالبان افغانستان در اواخر دوران اشغال به‌وسیله شوروی سابق هستند و تسلط آن‌ها بر سوریه، مشکلات منطقه و استکبار را چند برابر می‌کند و حتی در صورت شکست هم این گروه تروریست‌ به‌عنوان یک خطر بزرگ دردسرآفرین باقی می‌ماند. نگرانی از چنین وضعیتی، انگیزه حامیان غربی –عربی تروریست‌ها را برای رفع این خطر از طریق سیاسی و از رهگذر نشست ژنو2 افزایش داده است. در حال حاضر، ترکیب نشست ژنو2 و محورهایی که باید در آن طرح شود، مشکل جدید دست‌اندرکاران است. لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، در دیدار بانکی‌مون، دبیر کل سازمان ملل، برگزاری این نشست را به وسیله سازمان ملل خواستار شد و تأکید جدی بر حضور ایران در این نشست داشت. در حالی که آمریکا پیش‌تر اعلام کرده که واشنگتن برگزاری نشست ژنو2 را به حضور یا عدم حضور کشوری مشروط نمی‌کند، سخنگوی وزارت خارجه فرانسه گفت: مشارکت ایران را که تهدیدی برای ثبات منطقه‌ای به شمار می‌آید، در نشست ژنو2 رد می‌کنیم. علت موافقت ضمنی آمریکا با حضور ایران در نشست مذکور و علت مخالفت فرانسه با آن، می‌تواند ناشی از تجربه نشست ژنو1 باشد که آمریکا با حضور ایران مخالفت کرد و آن نشست در عمل به جایی نرسید و بحران سوریه تشدید شد و آمریکایی‌ها متوجه شدند که در بحران سوریه نمی‌توانند ایران را که یک بازیگر قدرتمند و تأثیرگذار است، نادیده بگیرند. ظاهراً فرانسوی‌ها از یکسو متوجه این حقیقت بین نشده‌اند و از سوی دیگر گمان می‌کند این برخورد، نشانه استقلال رأی آن‌ها و نافی اتهام دنباله‌روی آن‌ها از آمریکا است. به ‌نظر می‌رسد فرانسوی‌ها در هر دو مورد، دچار مشکلند. خوشبین نبودن ایران به نتیجه نشست ژنو2 و همچنین احساس نیاز به مسیر دیگری به موازات مسیر ژنو برای کمک به حل بحران سوریه موجب شد تا ایران به دنبال برگزاری نشست دوستان سوریه در 8 خرداد در تهران باشد که چنانچه با استقبال کشورهای دعوت‌شده مواجه شود، می‌تواند بر نتایج نشست ژنو تأثیر مثبت داشته باشد.