پایداری حکومت، ملت و دولت سوریه در برابر تهاجم براندازانه تروریست‌ها و حامیانشان، یکبار دیگر فضای بین‌المللی را به نفع آن‌ها دستخوش تحول کرده است. نشانه‌های این تحول در سفر وزیر خارجه آمریکا، نخست‌وزیر انگلیس و دبیرکل سازمان ملل به روسیه و مذاکره با مقامات این کشور و حتی سفر نخست‌وزیر ترکیه به آمریکا و دیدار با اوباما دیده می‌شود. در سه سفر اول، دیدگاه مذاکره‌کنندگان با مقامات روسیه بیشتر به راه‌حل سیاسی قضیه سوریه متمایل بود. مقامات روسی هم بر این امر تأکید جدی داشتند. برخلاف سه‌ سفر اول که مذاکره‌کنندگان با مقامات روسی در پی فهم دیدگاه روس‌ها از نزدیک درباره سوریه و سنجش امکان تأثیرگذاری بر آن دیدگاه بودند و موفق هم نشدند، اردوغان در سفر به آمریکا در نظر داشت تا مقامات آمریکا را به تحرک بیشتر و تندتر علیه سوریه وادارد که موفق نشد به هدفش برسد و اوباما همچنان با این موضوع محتاطانه برخورد کرد و تنها امتیازی که به اردوغان داد، این بود که گفت: اسد باید از قدرت کناره‌گیری کند و مابقی مسائل را به نشست ژنو2 واگذار کرد. ضربات کاری چند هفته اخیر ارتش سوریه به تروریست‌ها و آشکار شدن تدریجی ضعف آن‌ها در برابر ارتش، حامیان تروریست‌ها را به این نتیجه رسانده که آن‌ها حتی با دریافت سلاح‌های بیشتر و جدیدتر هم نمی‌توانند بر ارتش غلبه‌ کنند و با جنایت‌هایی هم که از آن‌ها سرزده، اندک پایگاه اجتماعی را نیز که کسب کرده بودند، از دست داده‌اند؛ از این رو نشست ژنو 2 در حالی برگزار خواهد شد که سوریه و به تبع آن، حامیانش از وضعیت برتری برخوردارند. اما با این حال به نظر می‌رسد دشمنان ملت سوریه قصد ندارند در این نشست به راه‌حل سیاسی تن دهند و به موازات آن، همچنان یافتن راه‌های نظامی منجر به پیروزی را دنبال می‌کنند. به‌نظر تنها عامل تعیین‌کننده و تغییردهنده رویکرد مزورانه دشمنان سوریه تشدید عملیات ارتش سوریه علیه تروریست‌ها و شکست دادن پی‌درپی آن‌ها و بازپس‌گیری هر چه بیشتر مناطق اشغال‌شده است.