سعید جلیلی، مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران، برای شرکت در دور جدید گفت‌وگوهای هسته‌ای با گروه 1+5 وارد آلماتی قزاقستان شد. دو طرف این گفت‌وگو که قرار است فردا آغاز شود، در اقدامی پیش‌دستانه برای دادن پیام به دیگری و تأثیرگذاری پیشین بر روند مذاکرات، اظهاراتی داشته‌اند. محور این اظهارات با لحاظ کردن آخرین وضعیت دو طرف در بحث هسته‌ای است که موجب به بن‌بست رسیدن مذاکرات شده است. مطالب غیرقانونی و استکباری 1+5 و مقاومت ایران و تن ندادن به درخواست‌های استکباری آن‌ها، گفت‌وگو را در حالت رکود نگه داشته است. از این‌رو، آن‌ها برای برانگیختن اشتیاق ایران، در آستانه گفت‌وگوها از پیشنهاد جدید به ایران و به‌گمان خودشان، «مهم» سخن گفته‌اند. با آشکار شدن محتوای این پیشنهاد مهم(!) که از زبان برخی دیپلمات‌های غربی نقل شده، آن‌ها قصد دارند در ازای رسیدن به برخی از مطالباتشان، بخشی از تحریم‌ها درباره طلا و فلزات گرانبها را کاهش دهند. به‌نظر می‌رسد اگر این نقل قول درست هم نباشد، پیشنهادی که آن‌ها به ایران می‌دهند، نمی‌تواند نظر ایران را تأمین کند؛ زیرا آن‌ها در تکاپوی تبلیغاتی‌شان وانمود می‌کنند که ایران در موضع ضعیف قرار دارد و با افزایش فشار می‌توان بدون دادن امتیاز، از آن امتیاز گرفت. جلیلی نیز در پاسخ غیرمستقیم به این دیدگاه گفت: «اگر گروه 1+5 می‌خواهند وارد گفت‌وگوهای سازنده با تهران شوند، باید پیشنهاد معتبر ارائه کنند و اشتباهات محاسباتی گذشته را کنار گذاشته و اشتباه محاسباتی دیگری را مرتکب نشوند و وارد مسیری شوند که بتوانند اعتماد ملت ایران را جلب کنند.»

ظواهر امر، حاکی است که طرف غربی قصد ندارد گفت‌وگو را در مسیر منتهی به استیفای حقوق ملت ایران دنبال کند، بلکه به نسبت اشتباه محاسباتی، در پی آن است تا گفت‌وگو را برای گفت‌وگو دنبال کند به امید اینکه فشار، کارگر افتد و ایران به زانو درآید. در چنین وضعیتی بجاست ایران نیز در مواجهه با آن‌ها، سیاست گفت‌وگو برای گفت‌وگو را پیش بگیرد و در عرصه داخلی و فعالیت هسته‌ای، به سیاست پیشرفت هسته‌ای تا مرز رسیدن به تمامی حقوق مسلم خود، پایبند باشد و آن را ادامه دهد. طرف غربی با هیاهوهای زیادی که در چند سال اخیر به راه انداخته، نشان داده که ارزش فعالیت‌های هسته‌ای ایران بسیار زیاد است، پس برای توافق باید مابه‌ازایی درخور آن پرداخت کند. این، معنای پیشنهاد معتبر است.