روز گذشته ایران و پاکستان توافق‌نامه امنیتی امضا کردند. این توافق‌نامه که به امضای مصطفی محمدنجار، وزیر کشور ایران و رحمان ملک، سرپرست وزارت کشور پاکستان رسید، شامل این محورها است: کنترل و ارتقای امنیت مرزها، مقابله با جرائم سازمان‌یافته، تبادل اطلاعات، مقابله با اشرار و قاچاقچیان موادمخدر و قاچاق انسان.

مرزها همیشه از نقاط مهم کشورها بوده‌اند و همجواری‌ها نیز همیشه در وضعیت کشورهای مجاور تأثیر داشته‌اند و امروزه در پی پیچیده‌تر شدن مسائل جوامع و مناسبات کشورها، اهمیت این موضوع نیز بیش از پیش افزایش ‌یافته است. پس از انقلاب اسلامی، بخش زیادی از معضلات امنیتی شرق کشور متأثر از همجواری با پاکستان بوده و به موازات ضعف دولت مرکزی پاکستان، ناامنی در شرق ایران نیز افزایش ‌یافته است. امضای قرارداد فوق، زمانی مفید است و می‌تواند به تأمین منافع نسبی دو طرف منجر شود که پاکستان در اجرای مفاد توافق‌نامه، جدی باشد و پس از امضا، آن را به حال خود رها نکند و طرف ایرانی نیز با پیگیری دقیق، ضمن ارائه راهکار اجرای آن، پاکستانی‌ها را به همکاری مجدانه وادارد. اصرار بر چنین برخوردی، به سبب وضعیت داخلی پاکستان و آسیب‌پذیری مرزهای شرقی ایران از این وضعیت است. ضعف دولت مرکزی پاکستان، به برخی از کشورهای بیگانه فرصت و امکان داده تا با دخالت‌های گوناگون در این کشور، مسبب اقداماتی باشند که مستقیم و غیرمستقیم به منافع ایران آسیب می‌‌زند و از برخی نشانه‌ها نیز برمی‌آید که دشمن قصد دارد از این وضعیت علیه ایران بهره بیشتری ببرد. بنابراین از آنجایی که وضعیت موجود، بیشتر به ضرر ایران است، طرف ایرانی باید با استفاده از فرصتی که این توافق‌نامه ایجاد کرده، مشکلات موجود را که امکان افزایش آن نیز هست، شناسایی و برطرف کند.