به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق، مهم‌ترین وظیفهٔ ما بعد از ماه مبارک رمضان، حفظ دستاورد این ماه پربرکت است؛ همان‌طوری که ذات اقدس اله به همهٔ ما دستور داد شما حافظ نمازتان باشید «حافِظُوا عَلَی الصَّلَواتِ» دربارهٔ روزه هم همین دستور هست!

باید مواظب «عبادت» بود که این عبادت اثر خاص خودش را داشته باشد، منتها چون نماز عمود دین است درباره نماز وارد شده است «حافِظُوا عَلَیٰ الصَّلَوَاتِ» وگرنه روزه هم همین طور است که ما موظفیم حافظ و محافظ روزه‌مان باشیم.

ما در ماه مبارک رمضان گذشته از روزه، «دعا» هم داشتیم. این مکتب، مکتب دعاست، دعا یک اصل است! دعا عبادت است و سهم تعیین‌کننده‌ای دارد؛ گفتمان با خدا و درخواست از خداست و دریافت از خداست. حفظ ماه مبارک رمضان به همین دعاهاست.

پس بهترین عبادت همان دعاست، ما چرا در دعا کوتاهی کنیم؟ چرا دعا نکنیم و چرا از او نخواهیم؟! مگر محتاج نیستیم؟! مگر راه‌های دیگر بسته نیست؟ مگر تنها راه رجوع به او نیست؟! نقش عباداتی همچون دعا و روزه این است که آنچه در درون انسان هست را شکوفا می‌کند، آن وقت هم انسان روزه را حفظ کرده و هم روزه او را حفظ کرده است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.