به گزارش پایگاه خبری هادی نیوز به نقل از مشرق : آی آدم‌ها..‌

نیمای یوش وقتی «آی آدم‌ها» را می‌نوشت شاید گمان نمی‌کرد شعرش هم‌دمِ شب‌های بسیاری از ما شود. در غزه جنگ نیست بلکه غَره‌گی یک ایده‌ئولوژی مُهوع به سلاح‌های‌اش و نکبت تاریخی‌اش است. در غزه غَره‌گی قدرت‌مداران به کشتار و استسقاء‌شان به خون حرف اول را می‌زند و ما با کلمات‌مان کاری از پیش نمی‌بریم جز بیانِ این‌که شنیده‌ایم صدای تو را نیما که خواندی «آی آدم‌ها...». عکس‌ها حیرت‌آورند، صداها، تصاویر و هرآنچه که سر صبح سر ما می‌ریزد و ما سعی می‌کنیم به آن‌ها فکر نکنیم، سعی می‌کنیم جایی در قلب‌ماند«توجیه» پیدا کنیم و بگوییم «جنگ است اسماعیل» اما جنگ نیست.

جنگ آداب دارد. کشتن آداب دارد، مردن آداب دارد، لجن‌بودن آداب دارد حتی. تمامِ این آداب فروپاشیده‌اند. دیگر هم از این جمله‌ی «این‌جا خاورمیانه است» خسته شده‌ام. هست بله هست ولی قرار نیست ما به تعفن عادت کنیم. قرار نیست با کوبیدنِ پشت قابلمه و تظاهرات حکومتی فکر کنیم کار مهمی کرده‌ایم. نه... اسراییل به‌سابقه‌اش فاقد هر نوع شعور و شرفی‌ست. طفلی وقیح که حمایت می‌شود و ربطی هم به این چند دهه ندارد. از سوی دیگر زخمِ فلسطین با کشتن و ترور حل نمی‌شود. دیگر کسی از آمارها شوکه نمی‌شود. جهان بعد کرونا بدجور به حجم و تراکمِ مُرده‌گان خو کرده و انگار سِر شده.

انگار این آمارها را با عوض‌کردن کانال یا فرورفتن بیش‌تر در ابتذال روزمره کنار می‌گذارد. کلاس‌های خودشناسی هر روز بانگ برمی‌دارند «سمی‌ها را دور کن» و کمونیست‌های ملوس در حالِ مرور ریشه‌های انقلاب در آلمان و روسیه و فرانسه و مریخ! هستند. این‌جا خاورمیانه هست بله اما ما مردمان خاورمیانه قلبِ جهان هستیم. اگر شری درش بوده خیرها نیز داشته. ما خودِ تاریخ‌ایم. تاریخی که بارها خون را تجربه کرده و برآمده از لجه‌های‌اش و این بدنِ چهل‌پاره باید مقابلِ این کشتار بایستد. نباید فکر کند از فلان حرف‌اش بهمان رژیم و از بهمان ایده‌اش فلان فرد تاثیر می‌گیرد. مگر نه‌این‌که «آدمیت» تمامِ سرمایه‌ی ماست؟ و حالا این آدمیت دارد نابود می‌شود تا تعفن گسترده‌تر شود. تعفنی که سال‌ها کشت و کشت و غصب کرد تا چنان تندروهایی بسازد که می‌بینیم‌شان. خانم‌ها آقایان بوی این تعفن با هیچ خشبوکننده‌ای پاک نمی‌شود.

نیما نوشت «آی آدم‌ها/ یک نفر در آب می‌خواند شما را». آن‌ها که می‌کشند هیچ ابایی ندارند جز دست‌هایی که این دست بیرون‌زده از خاک را بگیرد. به‌نظرم همه چیز بسیار روشن است. کشتارِ غزه جنگ نیست. کودکان دسته‌دسته می‌میرند و باور کنید وحشت دمِ مرگ‌شان در خواب‌های ما خواهدبود. نگاه‌شان. آی آدم‌ها.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.